Είμαι φοιτήτρια, 22 ετών και είμαι σχεδόν ένα κλισέ. Έχω τελειώσει σχεδόν με όλα τα μαθήματα της σχολής μου. Θεωρητικά, θα...
μπορούσα, τουλάχιστον από άποψη χρόνου, να δουλέψω. Έχω τη διάθεση να δουλέψω ακόμη και σε κάτι που δεν θα σχετίζεται απόλυτα με το αντικείμενο των σπουδών μου. Έχω στείλει βιογραφικά και έχω κυνηγήσει δουλειές, χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Σήμερα, δεν έχω ούτε σταθερή δουλειά, ούτε σταθερή αμοιβή.
Εξαρτώμαι οικονομικά από τους δικούς μου με τους οποίους και μένω, μέχρι να φύγω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, ελπίζοντας να αλλάξει κάποια στιγμή η κατάσταση, για να μπορέσω να επιστρέψω. Σου θυμίζω κάτι; Είμαι σχεδόν ένα κλισέ. Ναι, είμαι και εγώ μια από τους αναρίθμητους νέους ανέργους κάτω των 25 που «ζει» στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, ενώ βλέπει το ενδεχόμενο να φεύγει από το σπίτι της, για να δουλέψει, χωρίς να τη χρηματοδοτούν οι δικοί της και παραμένοντας ταυτόχρονα στη χώρα, να φαντάζει ανέφικτο.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ