Αμέσως πέρασε από το μυαλό μου σαν σπίθα η είδηση ότι περισσότερες από ένα εκατομμύριο αιτήσεις για κοινωνικό μέρισμα έχουν εγκριθεί και πως περισσότεροι από 600.000 συνάνθρωποί μας είναι δικαιούχοι του κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης. Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα; Δυστυχώς ναι. Η Ελλάδα των δύο άκρων μετά από οκτώ χρόνια κρίσης, που εξουθένωσε οικονομικά και κοινωνικά τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας μετατρέποντας την βίαια σε ταξική με χαρακτηριστικά που τείνουν να συμπλεύσουν με αυτά χωρών ολιγαρχών, όπως η Ρωσία. Έτσι κατάντησε η Ελλάδα του πολιτισμού και του μέτρου. Μα υπήρχε μέτρο πριν την κρίση; Όσο και αν κάποιοι θέλουν να μετατοπίσουν τις ευθύνες τους στην κοινωνία, πριν την κρίση υπήρχε μία ανεκτή ισορροπία, με παντελή την έλλειψη χαρακτηριστικών ταξικής κοινωνίας. Αυτή η ισορροπία είναι και το ζητούμενο σήμερα, που το πολιτικό προσωπικό αρνείται, ή δεν μπορεί να αντιληφθεί, λόγω διαφορετικής αφετηρίας και αξιακού κώδικα. Ισορροπία σε όλα. Δεν είναι μόνο το οικονομικό σκέλος της κρίσης που δημιουργεί το πρόβλημα, αλλά τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της που δείχνουν να μην επιτρέπουν στους πολλούς να σηκώσουν κεφάλι και να ανακτήσουν τη ζωή τους. Γιατί περί ανάκτησης πρόκειται όταν μιλάμε για οικογένειες με δύο άνεργους, για ελεύθερους επαγγελματίες εγγεγραμμένους στην τεράστια λίστα οφειλετών, για καθημερινούς ανθρώπους που συνωστίζονται στα γραφεία της ΔΕΗ για μία ακόμη ρύθμιση, για άριστους μαθητές που δεν μπορούν να σπουδάσουν λόγω οικονομικών προβλημάτων των γονέων, για ανθρώπους που φορώντας καπέλο και γυαλιά πηγαίνουν στα κοινωνικά παντοπωλεία με μάτια βουρκωμένα από ντροπή… Αν ανατρέξει κάποιος σε προεκλογικά συνθήματα όλων των κομμάτων που διεκδικούσαν την εξουσία, θα ανακαλύψει φράσεις όπως για την Ελλάδα που μας αξίζει, για την Ελλάδα που μαζί μπορούμε, για την χαμένη αξιοπρέπεια και άλλα τόσο έξυπνα επικοινωνιακά σλόγκαν. Και ενώ η κοινωνία αναζητούσε την κανονικότητα και την ισορροπία, συνεχώς βρισκόταν αντιμέτωπη με τη χρεωκοπία που ερχόταν αν δεν αλλάζαμε, γιατί θα βουλιάζαμε όπως μας είπε ευθέως κάποιος. Δεν θέλησε να βουλιάξει οικονομικά και αποδέχτηκε ραγδαίες περικοπές εισοδημάτων, αυξήσεις φόρων. Δεν αποδέχεται όμως και δικαίως την ανισορροπία και είναι υπεύθυνοι οι έχοντες στα χέρια τους τη δύναμη των αλλαγών και των εξελίξεων να μην το επιτρέψουν. Μπορεί να μην γνωρίζουν όλοι οικονομικά. Μπορεί αρκετοί να έφαγαν αμάσητο το παραμύθι του μαζί τα φάγαμε. Μπορεί ακόμη και να συγχώρεσαν όσους τους είπαν ψέματα. Μπορεί ακόμη και να κάνουν τα στραβά μάτια σε εξόφθαλμα λάθη και παραλείψεις αυτών που ζήτησαν επίμονα να μας βγάλουν από την κρίση, αφού όπως μας είπαν είχαν τον τρόπο. Όλοι όμως γνωρίζουν ότι μία κοινωνία δεν μπορεί να πορευτεί φυσιολογικά όταν δεν υπάρχει ισορροπία… Πρώην έχων ζωή, νυν δικαιούχος κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης