"Αν ήμουν Έλληνας, θα επέβαλα μονομερές κούρεμα χρέους. Θα εισήγαγα παράλληλο νόμισμα μαζί με το ευρώ και θα προχωρούσα σε έξοδο από την νομισματική ένωση. Δεν θα επέστρεφα ποτέ".
Τα παραπάνω αναφέρει στη στήλη που διατηρεί στο Γερμανικό περιοδικό Der Spiegel ο αρθρογράφος των Financial Times Wolfgang Munchau.
Στο κείμενο του σημειώνει:
"Μια υπόθεση εργασίας: Βάλτε τον εαυτό σας για μία φορά στη θέση των Ελλήνων, και αναρωτηθήτε τι θα κάνατε. Αλήθεια, θα θέλατε να δώσετε όλα όσα θα παραχθούν για τα επόμενα 20 χρόνια για την αποπληρωμή των πιστωτών; Θα μειώνατε τους μισθούς και τις τιμές, επειδή αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα;".
Και συνεχίζει: "Εγώ σίγουρα δε θα το έκανα αυτό".
Στη συνέχεια αναλύει την πρόταση του.
Σύμφωνα λοιπόν με τον ίδιο, η μόνη λύση είναι ένα μονομερές κούρεμα, η άρνηση αποπληρωμής των δανείων του "επίσημου τομέα", δηλαδή αυτών που διακρατούν κράτη της Ευρώπης και αποπληρωμή εκείνων του ΔΝΤ.
Η πρόταση του προβλέπει δημιουργία νέου νομίσματος, που θα κυκλοφορούσε στην Ελλάδα παράλληλα με το ευρώ.
Το "νόμισμα" αυτό δε χρειάζεται καν να είναι πραγματικό νόμισμα. Μπορεί να είναι κρατικά ομόλογα, που να υπόσχονται κάποιο κέρδος για όποιον τα αγοράσει, δίνοντας στην κυβέρνηση την απαραίτητη ρευστότητα για να σώσει το τραπεζικό της σύστημα.
Αυτό θα ήταν ένα ενδιάμεσο στάδιο, κατά το οποίο η Ελλάδα θα έπρεπε να αποφασίσει αν θα μείνει ή θα φύγει από την Ευρωζώνη. Σπεύδει πάντως να διευκρινίσει:
"Εγώ προσωπικά δε θα επέστρεφα στο ευρώ μετά από αυτήν την εμπειρία".
Εκτιμά μάλιστα ότι η τετράμηνη παράταση της δανειακής σύμβασης δίνει στην Αθήνα χρόνο για να σχεδιάσει λεπτομερώς μία τέτοια στρατηγική.
Σε άλλο του άρθρο που δημοσιεύεται στους Financial Times, ο Wolfgang Munchau γράφει:
"Μέχρι σήμερα ήμουν φιλοευρωπαίος και υποστηρικτής της νομισματικής ένωσης". "Γίνεται, όμως, όλο και πιο δύσκολο να επιχειρηματολογήσει κανείς υπέρ μίας ένωσης που συμπεριφέρεται με έναν τέτοιο τρόπο. Πάντα ένοιωθα πως ο ευρωσκεπτικισμός ήταν ένα παράλογο ένστικτο. Σήμερα όμως, υπάρχουν απολύτως λογικά επιχειρήματα για να αντιτίθεται κανείς στην ένταξη τόσο στην Ευρωζώνη, όσο και στην ίδια την ΕΕ".
"Θα μπορούσε ποτέ η Ελλάδα να έχει εύλογο συμφέρον για να διεκδικεί την έξοδό της από την Ευρωζώνη; Η έμφαση πρέπει να δοθεί στις φράσεις "εύλογο συμφέρον" και "διεκδικεί". Η απάντησή μου είναι "ναι". Για μένα, το κυρίαρχο επιχείρημα θα ήταν η απελευθέρωση από ένα ιδιαιτέρως κακό σύνολο εφαρμοζόμενων πολιτικών. Του φαύλου κύκλου λιτότητας και της αποπληθωριστικής νομισματικής πολιτικής".
Σημειώνει πως και η Ελλάδα αλλά και η Ουκρανία χρεωκοπούν με διαφορετικούς τρόπους και συνεχίζει:
"Κοιτάξτε απλώς που βρίσκεται η Ελλάδα μετά από πέντε χρόνια αντιμετώπισης της κρίσης. Καταγράφει μία από τις χειρότερες πορείες στην οικονομική ιστορία. Ωστόσο, μόλις αποφασίστηκε μία παράταση της ίδιας πολιτικής".
"Είναι όμως, αυτό βιώσιμο; Οι πραγματιστές στις καγκελαρίες της Ευρώπης δηλώνουν ότι μπορούν να μετακυλούν εσαεί το χρέος σε πολύ χαμηλά επιτόκια. Λένε πως οικονομικά, αυτό αντιστοιχεί σε διαγραφή του χρέους. Πολιτικά όμως, είναι πολύ ευκολότερη λύση, επειδή δεν χρειάζεται να αναγνωρίσεις ζημίες. Η αντίστοιχη ανακοίνωση σε μία στρατιωτική σύγκρουση θα ήταν: εάν ανανεώνεται συνέχεια η κατάπαυση του πυρός, τότε πρακτικά έχεις ειρήνη".
"Καθώς η πολιτική της ΕΕ γίνεται κυνική και δυσλειτουργική, καθίσταται όλο και πιο δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς τους καλούς από τους κακούς σε αυτές τις συζητήσεις μεταξύ φιλοευρωπαίων και ευρωσκεπτικιστών.
Για να ανακτήσει η ΕΕ το ηθικό και πολιτικό της κύρος, θα χρειαστεί να επιλύσει την ελληνική κρίση χρέους, να υπερασπιστεί την Ουκρανία και να χρησιμοποιήσει τα οικονομικά και χρηματοοικονομικά εργαλεία που διαθέτει για να εξασφαλίσει τα δικά της γεωπολιτικά συμφέροντα. Αυτή την στιγμή, η ΕΕ αποτυγχάνει και στα δύο μέτωπα", καταλήγει ο ίδιος.
http://news247.gr/